burcico blog

Bu yazıda yıllar içerisinde be slenme alışkanlıklarımın  nasıl değiştiğini, günlük beslenme düzenimde üç öğünden iki öğüne, sonrasında ağırlıklı olarak tek öğüne nasıl geçiş yaptığımı ve zaman zaman uyguladığım sıvı ve su oruçlarında yaşadığım deneyimleri anlatacağım.  Paylaşacaklarımın hiçbiri tavsiye niteliğinde değil, tamamen kendi tecrübelerime dair notlarım. Hekim onayı olmadan uygulanmasını asla tavsiye etmiyorum, sağlık açısından sonuçları son derece tehlikeli olabilir.  Çoğu insan gibi ben de günde 2-3 öğün yemek yemeyi normalleştirmiş bir kültürde yetiştim. Kahvaltıda iki lokma da olsa ağıza bir şeyler atılacak, öğlen en kötü bir tost ya da sandviç mideye bir şeyler gidecek ki enerji versin, akşam ise evde ne pişiyorsa o yenecek, tabakta yemek kalmayacak. Böyle bir beslenme düzeni içerisinde, günde 5-6 kez acıkıyor ve sürekli bir şeyler tıkınıyordum. (lise & üniversite yılları) Tabi ki o zamanlar insülin, pankreas çalışma mekanizması gibi konularla da pek ilg...

Uzaktan bakınca evler, dört duvar; gri kahve bir sessizlik; ışıklı, ışıksız. İnsanlar da uzaktan daha yalın, daha iyi; yaklaştıkça ne çabuk yıpranıyor ilişkiler. Acaba iyilik hali, aradaki mesafenin kendisi mi? Güzel bir manzara için de, güzel bir insan görmek için de hep uzaktan mı bakmak gerek? Oysa paylaşmaya, güvenmeye, samimiyete ihtiyaç var; yakın olmadan mümkün olabilir mi bunlar? Yakın oldukça tam tersi artan hep rekabet, hırs, yalan dolan, kıskançlık, art niyet, dram. Neden hayat yeterince zorken, daha da kasılmak çabası?  Sukha, Sanskrit dilinden çevrilince sevinç, rahatlık, keyif sözcüklerine karşılık geliyor; ama çoğu dilde anlamını tek bir kelime ile ifade etmek mümkün değil; bu minik kelime aynı zamanda “özgün mutluluk” ve “rahat alan” anlamlarında da kullanılıyor. Hayatımızda sukha var oldukça en çaresizinden başlayarak ölüm, hastalık, yokluk, ıstırap, kötülük, yalan dolan; yani dukha da hep olacak. Bazen bıçağın kemiğe dayandığı yer gibi yakın ve yakıcı, bazen parla...